Boekentoren

De vierde toren van Gent staat symbool voor wijsheid en kennis: hier rusten 3 miljoen boeken, tijdschriften, kaarten en manuscripten. Net als andere universiteiten koestert de UGent haar centrale bibliotheek als een symbolisch en geografisch brandpunt. De bibliotheek is namelijk het meest gebruikte – virtuele en reële – portaal van de universiteit, met een collectie die openstaat voor elke bezoeker.

Een monument voor kennis

Behalve een koesterplaats voor kennis is de Boekentoren ook een architecturale parel. Henry Van de Velde ontwierp een modernistisch kunstwerk met een revolutionair torenconcept. Het is precies wat de Gentse universiteit in de jaren 1930 nodig heeft: een torenhoog bewijs van het welslagen van de vernederlandsing, een symbool voor de vernieuwde universiteit. Het concept en de omvang van de toren hebben de kennisexplosie van de 20ste eeuw min of meer doorstaan. Wat aan het begin van de 21ste eeuw niet kan gezegd worden van de fysieke toestand: decennia verwaarlozing en onzorgvuldig oplapwerk eisen hun tol en de Boekentoren sluit in 2012 voor een levensnoodzakelijke restauratie. Ironisch genoeg is het juist de lamentabele staat van de Boekentoren die mee voor zijn revival zorgde. Sinds de deelname aan de Monumentenstrijd in 2007 vervangt de Boekentoren meer en meer de zuilen van de Aula als uithangbord van de universiteit. Na negen lange jaren opent de gerenoveerde Boekentoren in 2021 opnieuw zijn deuren voor het grote publiek. De universiteit heeft haar hart terug. Vooral de belvedère op de top van de toren is een tot de verbeelding sprekende publiekstrekker.

Lees de artikels over de Boekentoren

  1. Baudeloobibliotheek
  2. Het bouwen van de Boekentoren
  3. Belvédère
  4. Monument voor boeken
  5. Universiteitsbibliotheek

 

Deel deze pagina: 

Herinneringen

Gaston Eysselinck is niet enthousiast over de maquette van Van de Velde

‘Veel bezoekers zullen zich beslist vergissen alswanneer zij vanuit de richting Sint-Pietersplein naar de bibliotheek willen, want daar schijnt een ingang te zijn langs een zoogezegde laan, en die laan brengt u nergens. Ik geloof dat daar menig bezoeker een kilometer verloren weg zal aftrappen en dat men daar menig maal zal vloeken, want verduiveld de achtergevel is de voorgevel geworden zonder ingang.’

(Gaston Eysselinck, architect, bij de voorstelling van de maquette van de universiteitsbibliotheek en de Blandijn in december 1934)

uit: G. Eysselinck, ‘De Gentse Universiteitsbibliotheek’, Eysselinck-archief, december 1934.

Buurtbewoonster klaagt over het kabaal van de hogedrukreiniger die de betonlaag van de Boekentoren afspuit, in de zomer van 2016 tijdens de restauratie

'Soms is het echt té luid. [...] Dan zit het me echt tot hier (wijst boven haar hoofd). Maar ja, het is van de unief. En het is nodig. We moeten erdoor.'

(uit 'Restauratie Gentse Boekentoren doet pijn aan oren,' Het Nieuwsblad online, 06.08.2016.)