Hulin de Loo, Georges (1862-1945)
Georges Hulin de Loo maakte als filosoof en jurist vooral faam als deskundige van de Vlaamse kunst. Ironisch genoeg was het zijn weigering om mee te gaan in de vernederlandsing van de Universiteit Gent die hem in conflict bracht met studenten, collega's, rector én overheid - een koppigheid die meteen ook leidde tot zijn verplichte opruststelling.
Filosofie en recht
Georges Charles Nicolas Marie Hulin volgt middelbaar onderwijs in Gent. Daarna trekt hij naar de Gentse universiteit, waar hij in 1883 promoveert tot doctor in de letteren en wijsbegeerte. Drie jaar later voegt hij daar een doctoraat in de rechten aan toe. Van 1886 tot 1889 studeert hij in Berlijn, Straatsburg en Parijs. Daarna wordt hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de universiteit van Gent. Hij doceert er de cursussen Psychologie en Logica. Aan de faculteit Wetenschappen geeft hij dezelfde cursussen, aangevuld met Moraalfilosofie. In 1890 verliest hij de cursus Psychologie, maar ter vervanging mag hij Oefeningen over wijsgerige vraagstukken, Grondige studie van vraagstukken uit de zielkunde, de logica en de moraalfilosofie en Kritische ontleding van een wijsgerige verhandeling geven. Daarenboven wordt hij bevoegd voor de cursus Natuurrecht. In 1892 wordt hij gewoon hoogleraar. Eind 1893 mag hij aan de faculteit Rechten de cursus Economische geschiedenis (partim: Agrarische geschiedenis) geven.
Kunstwetenschapper
De belangstelling van Hulin de Loo ligt evenwel elders. Hij verricht onderzoek over de schilderkunst, de miniatuur- en de prentkunst in de late middeleeuwen en de 16de eeuw. De resultaten mogen er zijn: hij kan de identiteit van een aantal anonieme meesters bepalen en stelt een kritische catalogus samen naar aanleiding van de belangwekkende Exposition des primitifs flamands et d’art ancien in 1902 in Brugge. Zijn bekendheid als deskundige op het gebied van Vlaamse kunst neemt snel toe. Dat brengt mee dat hij vanaf 1908 een facultatieve cursus Geschiedenis van de Vlaamse schilderkunst mag geven. In 1920 voegt hij hieraan een cursus Geschiedenis van de schilderkunst (partim) toe in het pas opgerichte Hoger Instituut voor Kunstgeschiedenis en Oudheidkunde. In 1929 wordt hij doctor honoris causa aan de universiteit van Utrecht. Met zijn werk legt hij mee de basis voor de kennis van de Vlaamse kunst uit de late middeleeuwen en de 16de eeuw. Hij ijvert voorts tevergeefs voor de aankoop van kunstwerken uit Het Pand door het stadsbestuur van Gent – uiteindelijk zal Het Pand toch nog worden aangekocht door de RUG in 1963.
'Gand français'
Hulin de Loo kant zich hevig tegen de vernederlandsing van de Gentse universiteit. Hij kent Nederlands, maar weigert in die taal les te geven. Naarmate de vernederlandsing van de universiteit zich doorzet, verliest hij daardoor steeds meer cursussen. Hij raakt in conflict met de studenten en de overheid, en weigert zich neer te leggen bij het verbod om nog les te geven aan de Gentse Ecole des Hautes Etudes – de school waar Franse parallellessen worden gegeven als alternatief voor de Nederlandstalige aan de universiteit. Op 17 december 1930 jagen enkele studenten hem daarom uit de universiteitsgebouwen, met een korte regeringscrisis tot gevolg. Meer dan dertig Vlaamse hoogleraars én rector Vermeylen verklaren zich solidair met de studenten: Hulin de Loo wordt verplicht op rust gesteld. Wel blijft hij nog jaren lang les geven aan de Ecole des Hautes Etudes en aan het Institut Supérieur d’Histoire et d’Archéologie in Brussel.
Petra Gunst
Licentiaat Geschiedenis
16 augustus 2010
Hoe verwijs je naar dit artikel?
Gunst, Petra. "Hulin de Loo, Georges (1862-1945)." UGentMemorie. Laatst gewijzigd 17.03.2015. www.ugentmemorie.be/personen/hulin-de-loo-georges-1862-1945
Bibliografie
Provoost G. en K. Palinckx. "Hulin de Loo, Georges." In Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, uitgegeven door Reginald De Schryver, 1479. Tielt: Lannoo 1998.