Callier, Albert (1846-1920)

De zoon van Gustave Callier is niet alleen een intelligente en warme persoonlijkheid die al op zijn 21ste doctor in de rechten wordt uitgeroepen, hij stamt ook uit een geprivilegieerd milieu waar vooraanstaande liberalen vriend aan huis zijn. Vanaf 1867 is hij – pas afgestudeerd – al verbonden aan de rechtsfaculteit waar hij o.m. handels- en burgerlijk recht zal doceren, tot hij in 1899, nog geen zestig, voor meer dan twintig jaar op emeritaat gaat.

Reorganisator van het hoger onderwijs

In 1879, Callier is pas hoogleraar benoemd en een prille dertiger, wordt hij rector benoemd en na drie jaar wordt zijn ambtstermijn voor nog eens drie jaar verlengd. In zijn rectorale redes pleit hij voor een reorganisatie van het hoger onderwijs: niet de wetgever, maar de faculteiten moeten de studieprogramma’s bepalen, en ze moeten, zoals Paul Thomas in 1906 zou herhalen, meer inspraak hebben bij het aanstellen van nieuwe docenten. Onder zijn bewind wordt het prestigieuze Instituut van de Wetenschappen in gebruik genomen en stijgt het studentenaantal van 595 in 1878-79 naar 917 in 1883-84.

Antiklerikaal

Net als Laurent, Brasseur, Wagener en zijn eigen vader komt ook Albert als professor in aanvaring met de katholieke opinie. In 1876 wordt hij er in een studentenblad van beschuldigd het katholicisme en zijn bedienaren te beledigen. Een groepje studenten vraagt de rector de docent tot de orde te roepen. In zijn verantwoording geeft Callier toe dat hij inderdaad tegen de kerkelijke voorschriften ingaat wanneer hij in zijn college de grondwet toelicht, waar die de scheiding van Kerk en Staat bepaalt – een scheiding die Pius IX nog kort voordien in zijn Syllabus errorum veroordeeld had… incident gesloten. De aantijging zal wel te maken hebben met het feit dat in datzelfde jaar Callier tot liberaal gemeenteraadslid is verkozen, een functie die hij zal uitoefenen tot in 1895, en waarbij hij zich vooral inlaat met het onderwijs en vraagstukken van administratief recht.

Het kanaal waarlangs Callier de grootste invloed heeft uitgeoefend op zijn tijd, en waarlangs hij de klerikalen het meest heeft geërgerd, is dat van de pers. In 1874 sticht hij met zijn broer Hippolyte de krant La Flandre libérale die al snel als dé spreekbuis van het antiklerikale liberalisme in België wordt aanzien. Callier werkt er veertig jaar lang zo goed als dagelijks aan mee.

Jan Art
Vakgroep Geschiedenis Ugent
16 augustus 2010

Hoe verwijs je naar dit artikel?
Art, Jan. "Callier, Albert (1846-1920)." UGentMemorie. Laatst gewijzigd 24.02.2015. www.ugentmemorie.be/personen/callier-albert-1846-1920